Στου ήλιου τ’ αλώνι
αυγή ξημερώνει
Κι εσύ με τη νύχτα
καρδιά πολεμάς
Χτυπά μια καμπάνα
Μην κλαις δόλια μάνα
Της γης το χρυσάφι
δεν ήταν για μας
Που πάτε καράβια και τραίνα
Κι αδέρφια μου εσείς πικραμένα
Γιατί με ξεχάσατε εμένα
Στην έρμη του κόσμου γωνιά
Στου ήλιου την πέτρα
Τα δάκρυα σου μέτρα
Και πάψε καρδιά μου
χαρά να καρτερείς
Σταμάτα καμπάνα
μην κλαις δόλια μάνα
Της μοίρας τον δρόμο
ν’ αλλάξεις δεν μπορείς
|
Stu íliu t’ alóni
avgí ksimeróni
Ki esí me ti níchta
kardiá polemás
Chtipá mia kabána
Min kles dólia mána
Tis gis to chrisáfi
den ítan gia mas
Pu páte karávia ke trena
Ki adérfia mu esis pikraména
Giatí me ksechásate eména
Stin érmi tu kósmu goniá
Stu íliu tin pétra
Ta dákria su métra
Ke pápse kardiá mu
chará na karteris
Stamáta kabána
min kles dólia mána
Tis miras ton drómo
n’ alláksis den boris
|