Η αλυσίδα που φοράς είναι δικιά μου
και η ταυτότητά σου γράφει τ’ όνομά μου,
εγώ για σένανε θυσίες και στερήσεις
κι εσύ, σαν άνθρωπο, κοιτούσες να με σβήσεις.
Ντροπή σου, ντροπή σου,
σε ποιο Θεό θα παραδώσεις την ψυχή σου,
ντροπή σου, ντροπή σου,
οι αμαρτίες θα σου καίνε το κορμί σου.
Η αλυσίδα που φοράς είναι δικιά μου
και σου τη χάρισα να νιώθεις τ’ άγγιγμά μου,
κι αν έχεις φύγει, σε θυμάμαι και πονάω,
μόνο λυπάμαι γιατί ακόμα σ’ αγαπάω.
Ντροπή σου, ντροπή σου,
σε ποιο Θεό θα παραδώσεις την ψυχή σου,
ντροπή σου, ντροπή σου,
οι αμαρτίες θα σου καίνε το κορμί σου.
|
I alisída pu forás ine dikiá mu
ke i taftótitá su gráfi t’ ónomá mu,
egó gia sénane thisíes ke sterísis
ki esí, san ánthropo, kituses na me svísis.
Ntropí su, ntropí su,
se pio Theó tha paradósis tin psichí su,
ntropí su, ntropí su,
i amartíes tha su kene to kormí su.
I alisída pu forás ine dikiá mu
ke su ti chárisa na nióthis t’ ángigmá mu,
ki an échis fígi, se thimáme ke ponáo,
móno lipáme giatí akóma s’ agapáo.
Ntropí su, ntropí su,
se pio Theó tha paradósis tin psichí su,
ntropí su, ntropí su,
i amartíes tha su kene to kormí su.
|