Έρωτες κομήτες
σε τυφλή τροχιά
χάδια και καρφιά
ψάχνουνε τις νύχτες
Πάλι σε τρακάρω
βράδυ παγωνιάς
άνθη λησμονιάς
να κερνάς το Χάρο
Στους πέντε ανέμους έχουν όλα σκορπιστεί
και ποιος θα βρει το μαύρο του έρωτα κουτί
μα εγώ σου λέω με το πείσμα ενός τρελού
είναι ωραία η ζωή κι ας είναι αλλού
Στο κενό μια αράχνη
πλέκει τον ιστό
κάτι να πιαστώ
η ψυχή μου ψάχνει
Τ’ άγια πετάνε
στο σκουπιδαριό
με τ’ αλητάριο
και τους μόνους θα ‘μαι
|
Έrotes komítes
se tiflí trochiá
chádia ke karfiá
psáchnune tis níchtes
Páli se trakáro
vrádi pagoniás
ánthi lismoniás
na kernás to Cháro
Stus pénte anémus échun óla skorpisti
ke pios tha vri to mavro tu érota kutí
ma egó su léo me to pisma enós trelu
ine orea i zoí ki as ine allu
Sto kenó mia aráchni
pléki ton istó
káti na piastó
i psichí mu psáchni
T’ ágia petáne
sto skupidarió
me t’ alitário
ke tus mónus tha ‘me
|