|
Ζούσα μονάχος, δίχως αγκαλιά
σαν έρμος βράχος στην ακρογιαλιά
όλα για μένα ήτανε σιωπή
κι ήρθες εσύ, ήρθες εσύ …
Ο ταχυδρόμος ήρθε απ’ τα παλιά
γέμισ’ ο δρόμος άστρα και πουλιά
μες στη καρδιά μου τώρα μια γιορτή
ήρθες εσύ, ήρθες εσύ …
Συγχώρα με, σε λάτρεψα
και τίποτα δε ρώτησα, σε πίστεψα
τι σου ‘κανα και μου ‘φυγες
Πάλι μονάχος δίχως αγκαλιά
σαν έρμος βράχος στην ακρογιαλιά
όλα βουλιάζουν πάλι στη σιωπή
φεύγεις εσύ, φεύγεις εσύ …
Συγχώρα με, σε λάτρεψα
και τίποτα δε ρώτησα, σε πίστεψα
τι σου ‘κανα και μου ‘φυγες
Τι σου ‘κανα και μου ‘φυγες
Συγχώρα με, σε λάτρεψα
και τίποτα δε ρώτησα, σε πίστεψα
τι σου `κανα και μου `φυγες
|
Zusa monáchos, díchos agkaliá
san érmos vráchos stin akrogialiá
óla gia ména ítane siopí
ki írthes esí, írthes esí …
O tachidrómos írthe ap’ ta paliá
gémis’ o drómos ástra ke puliá
mes sti kardiá mu tóra mia giortí
írthes esí, írthes esí …
Sigchóra me, se látrepsa
ke típota de rótisa, se pístepsa
ti su ‘kana ke mu ‘figes
Páli monáchos díchos agkaliá
san érmos vráchos stin akrogialiá
óla vuliázun páli sti siopí
fevgis esí, fevgis esí …
Sigchóra me, se látrepsa
ke típota de rótisa, se pístepsa
ti su ‘kana ke mu ‘figes
Ti su ‘kana ke mu ‘figes
Sigchóra me, se látrepsa
ke típota de rótisa, se pístepsa
ti su `kana ke mu `figes
|
