Τη θλίψη απ’ τα μάτια μου να πάρεις
και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ’ανέμους να χαθώ
μη μ’αρνηθείς, μη μ’αποπάρεις
Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις
κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή
ποτέ μη μ’αρνηθείς, μη με προδώσεις
Σύννεφα του γιαλού θε ν’αρματώσω
θα’μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
Σύννεφα του γιαλού θε ν’αρματώσω
θα’μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
θα’μαι στο πλάι σου…..
Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις
σαν άρωμα φερμένο απ’τη βροχή
κι αν γίνει τ΄όνειρο ταξίδι και ευχή
που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις
|
Ti thlípsi ap’ ta mátia mu na páris
ke na ti ríksis stu pelágu to vithó
ki an tíchi mes s’anémus na chathó
mi m’arnithis, mi m’apopáris
To pio akrivó su chádi na mu dósis
ki an i lachtára su kursépsi to kormí
etía, prófasi na gini ki aformí
poté mi m’arnithis, mi me prodósis
Sínnefa tu gialu the n’armatóso
tha’me sto plái su ke as matóso
Sínnefa tu gialu the n’armatóso
tha’me sto plái su ke as matóso
tha’me sto plái su…..
Tin pio vathiá anása mu na niósis
san ároma ferméno ap’ti vrochí
ki an gini t΄óniro taksídi ke efchí
pu agápises polí, mi metaniósis
|