|
Στου σπιτιού μου τα σκαλιά κάθεται μια κοπελιά
όλο νιάτα κι ομορφιά μα από πάνω της ψηλά
ένα συννεφάκι γκρι δεν την αφήνει να χαρεί
κι όπου πάει κι όπου σταθεί όλο την ακολουθεί.
Συννεφάκι, συννεφάκι γκρι.
Στου σπιτιού μου τα σκαλιά κάθεται μια κοπελιά
κάπου έχω ξαναδεί τη θλιμμένη της ματιά
δε ζητάει λογαριασμό, μόνο λίγο σεβασμό
δε ζητάει παρηγοριά, στου σπιτιού μου τα σκαλιά.
Συννεφάκι, συννεφάκι γκρι.
Του σπιτιού μου τα σκαλιά τώρα είναι αδειανά
μα στο πρώτο το σκαλί βρίσκω μία ζωγραφιά
ένα συννεφάκι γκρι, ζωγραφισμένο στο χαρτί.
Το κοιτώ χωρίς μιλιά, στου σπιτιού μου τα σκαλιά.
Συννεφάκι, συννεφάκι γκρι.
|
Stu spitiu mu ta skaliá káthete mia kopeliá
ólo niáta ki omorfiá ma apó páno tis psilá
éna sinnefáki gkri den tin afíni na chari
ki ópu pái ki ópu stathi ólo tin akoluthi.
Sinnefáki, sinnefáki gkri.
Stu spitiu mu ta skaliá káthete mia kopeliá
kápu écho ksanadi ti thlimméni tis matiá
de zitái logariasmó, móno lígo sevasmó
de zitái parigoriá, stu spitiu mu ta skaliá.
Sinnefáki, sinnefáki gkri.
Tu spitiu mu ta skaliá tóra ine adianá
ma sto próto to skalí vrísko mía zografiá
éna sinnefáki gkri, zografisméno sto chartí.
To kitó chorís miliá, stu spitiu mu ta skaliá.
Sinnefáki, sinnefáki gkri.
|
