Μη μ’ αγαπάς τόσο πολύ, δεν κάνει
γιατί είναι η μέρα βροχερή και πιάνει.
Μη μ’ αγαπάς με τη βροχή
γιατί έχει κάτι που μπορεί να ξεθυμάνει
Μη μ’ αγαπάς με συννεφιά
κάνε μου μόνο συντροφιά
και χώρο.
Μη μ’ αγαπάς τόσο βαθιά
γιατί όταν βρέχει, τα βαθιά
παίρνουν νερό κι είναι βαριά
Και χάνει κάθε ομορφιά το δώρο…
Κάνε μου χώρο…
Μη μ’ αγαπάς αν δεν μπορείς, δεν κάνει
Εγώ έχω μάθει και χωρίς να φτάνει
Δώσε μου μόνο όσο μπορείς
κι άσε τον ήχο της βροχής να με γλυκάνει
Μη μ’ αγαπάς με συννεφιά
Κάνε μου μόνο συντροφιά
και χώρο.
Μη μ’ αγαπάς τόσο βαθιά
γιατί όταν βρέχει τα βαθιά
παίρνουν νερό κι είναι βαριά
Και χάνει κάθε ομορφιά το δώρο…
κάνε μου χώρο…
κάνε μου χώρο…
|
Mi m’ agapás tóso polí, den káni
giatí ine i méra vrocherí ke piáni.
Mi m’ agapás me ti vrochí
giatí échi káti pu bori na ksethimáni
Mi m’ agapás me sinnefiá
káne mu móno sintrofiá
ke chóro.
Mi m’ agapás tóso vathiá
giatí ótan vréchi, ta vathiá
pernun neró ki ine variá
Ke cháni káthe omorfiá to dóro…
Káne mu chóro…
Mi m’ agapás an den boris, den káni
Egó écho máthi ke chorís na ftáni
Dóse mu móno óso boris
ki áse ton ícho tis vrochís na me glikáni
Mi m’ agapás me sinnefiá
Káne mu móno sintrofiá
ke chóro.
Mi m’ agapás tóso vathiá
giatí ótan vréchi ta vathiá
pernun neró ki ine variá
Ke cháni káthe omorfiá to dóro…
káne mu chóro…
káne mu chóro…
|