Είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου,
που `μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου.
Σαν συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει
μ’ αγαπά τη μια την άλλη με ξεχνάει.
Κι ένα βράδυ αχ καρδούλα μου
διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου.
Δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει
μ’ αγαπάει τη μια την άλλη με ξεχνάει.
Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
να κι ο Μάης συννεφούλα μου.
Δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί
δεν είναι άνοιξη φέτος αυτή.
Συννεφούλα, συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ
και τριγύρνα μ’ όσους θέλεις κάθε βράδυ.
Δεν αντέχω άλλο να `μαι μοναχός
μ’ αγαπάς τη μια κι ας με ξεχνάς την άλλη.
|
Icha mia agápi, ach kardula mu,
pu `miaze sinnefáki, sinnefula mu.
San sinnefáki fevgi ksanagirnái
m’ agapá ti mia tin álli me ksechnái.
Ki éna vrádi ach kardula mu
dióchno ksafniká ti sinnefula mu.
Den antécho állo pia na me gelái
m’ agapái ti mia tin álli me ksechnái.
Ki érchete o Aprílis ach kardula mu
na ki o Máis sinnefula mu.
Díchos tragudi, dákri ke filí
den ine ániksi fétos aftí.
Sinnefula, sinnefula na girísis su zitó
ke trigirna m’ ósus thélis káthe vrádi.
Den antécho állo na `me monachós
m’ agapás ti mia ki as me ksechnás tin álli.
|