|
Η θάλασσα είν’ η έρημός μου
εκεί θα μάθω τη ζωή
το πνεύμα και το σώμα μου να κατακτήσω
αυτή θα είναι ο χρησμός μου
γι’ αυτή θα φύγω ένα πρωί
τους πόθους και τους φόβους μου να συναντήσω.
Σύρνα, Σύρνα, γλυκιά μου αγάπη,
όνειρό μου σ’ ένα κατάρτι
ή μήπως είσ’ αληθινή, γλυκιά μου Σύρνα;
Γύρνα, γύρνα, πιστό σκυλί μου,
πες το σ’ όλους μες στην αυλή μου.
Γι’ αυτή τη νύχτα κράτα δω όλη τη ζωή μου.
Θυμάμαι στα ψηλά μπαλκόνια
τότε που παίζαμε παιδιά
και το κενό με προκαλούσε για να πέσω
και να `μαι μετά από τόσα χρόνια
αυτή την κρίσιμη βραδιά
το ίδιο πάθος μου ζητά να σου αρέσω.
Σύρνα, Σύρνα, γλυκιά μου αγάπη,
μας χωρίζει ένα κατάρτι
κι οι σύντροφοί μου πιο σκληροί κι απ’ τη φωνή σου
Σύρνα, Σύρνα, γλυκιά παγίδα,
μοίχε πόθε, που τώρα σ’ είδα.
Έρωτα Θάνατος σημαίνει τ’ όνομά σου.
|
I thálassa in’ i érimós mu
eki tha mátho ti zoí
to pnevma ke to sóma mu na kataktíso
aftí tha ine o chrismós mu
gi’ aftí tha fígo éna pri
tus póthus ke tus fóvus mu na sinantíso.
Sírna, Sírna, glikiá mu agápi,
óniró mu s’ éna katárti
í mípos is’ alithiní, glikiá mu Sírna;
Girna, girna, pistó skilí mu,
pes to s’ ólus mes stin avlí mu.
Gi’ aftí ti níchta kráta do óli ti zoí mu.
Thimáme sta psilá balkónia
tóte pu pezame pediá
ke to kenó me prokaluse gia na péso
ke na `me metá apó tósa chrónia
aftí tin krísimi vradiá
to ídio páthos mu zitá na su aréso.
Sírna, Sírna, glikiá mu agápi,
mas chorízi éna katárti
ki i síntrofi mu pio skliri ki ap’ ti foní su
Sírna, Sírna, glikiá pagida,
miche póthe, pu tóra s’ ida.
Έrota Thánatos simeni t’ ónomá su.
|
