Με τα νεύρα τα προβλήματα δε λύνονται,
τα ποτάμια μες στη θάλασσα όλα χύνονται,
κι όταν πάνε όλα βάσει λογικής
η ζωή μας θα `ναι ωραία, θα το δεις.
Συζητάμε, δε μαλώνουμε, αγάπη μου,
την αγάπη μας να βάλουμε μπροστά.
Συζητάμε, δε μαλώνουμε, αγάπη μου,
κι οι καρδιές μας θα τα βρούνε πιο σωστά.
Με τα λάθη την αγάπη μας θα χάσουμε,
συμμορφώσου, τη ζωή μας πριν χαλάσουμε,
γιατί ξέρω μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ
και η γκρίνια είναι κάτι περιττό.
|
Me ta nevra ta provlímata de línonte,
ta potámia mes sti thálassa óla chínonte,
ki ótan páne óla vási logikís
i zoí mas tha `ne orea, tha to dis.
Sizitáme, de malónume, agápi mu,
tin agápi mas na válume brostá.
Sizitáme, de malónume, agápi mu,
ki i kardiés mas tha ta vrune pio sostá.
Me ta láthi tin agápi mas tha chásume,
simmorfósu, ti zoí mas prin chalásume,
giatí kséro m’ agapás ke s’ agapó
ke i gkrínia ine káti perittó.
|