Τ’ αστέρι του βοριά
θα φέρει η ξαστεριά
μα πριν φανεί μέσα από το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ’ αγκαλιάσω ξενιτιά
Κι εσύ χαμένη μου Πατρίδα μακρινή
θα γίνεις χάδι και πληγή
σαν ξημερώσει σ’ άλλη γη
Τώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι,
Τώρα πετώ για της χαράς μου τη γιορτή
Φεγγάρια μου παλιά
καινούρια μου πουλιά
διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ’ το βουνό
για να με δείτε να περνώ
σαν αστραπή στον ουρανό.
|
T’ astéri tu voriá
tha féri i ksasteriá
ma prin fani mésa apó to pélago paní
tha gino kíma ke fotiá
na s’ agkaliáso ksenitiá
Ki esí chaméni mu Patrída makriní
tha ginis chádi ke pligí
san ksimerósi s’ álli gi
Tóra petó gia tis zoís to panigiri,
Tóra petó gia tis charás mu ti giortí
Fengária mu paliá
kenuria mu puliá
dióchte ton ílio ke ti méra ap’ to vunó
gia na me dite na pernó
san astrapí ston uranó.
|