Πίσω από γρίλιες κλειστές
άκουγα πιάνο και χθες
τόσο γλυκό και θλιμμένο μαζί
δε μπορεί παρά να ‘σουν εσύ
μένω από κάτω ακριβώς
κι όπως κυλούσε ο ρυθμός
ένιωθα σαν να σε ξέρω καλά
κι ας μην έχουμε πει ούτε “γεια”
Ήσουν επάνω κι είχε νυχτώσει πια
με το πιάνο σου μου ‘κανες
και μένα συντροφιά
φώναζες τ’αστέρια
και τα είδα μόνο εγώ
να χορεύουν στο φωταγωγό
Πίσω από γρίλιες κλειστές
έπαιζες πιάνο και χθες
σαν να ‘χεις μάθει μ’αυτό να νικάς
και το θόρυβο της μοναξιάς
Ήσουν επάνω κι είχε νυχτώσει πια
με το πιάνο σου μου ‘κανες
και μένα συντροφιά
φώναζες τ’αστέρια
και τα είδα μόνο εγώ
να χορεύουν στο φωταγωγό
|
Píso apó grílies klistés
ákuga piáno ke chthes
tóso glikó ke thlimméno mazí
de bori pará na ‘sun esí
méno apó káto akrivós
ki ópos kiluse o rithmós
éniotha san na se kséro kalá
ki as min échume pi ute “gia”
Ήsun epáno ki iche nichtósi pia
me to piáno su mu ‘kanes
ke ména sintrofiá
fónazes t’astéria
ke ta ida móno egó
na chorevun sto fotagogó
Píso apó grílies klistés
épezes piáno ke chthes
san na ‘chis máthi m’aftó na nikás
ke to thórivo tis monaksiás
Ήsun epáno ki iche nichtósi pia
me to piáno su mu ‘kanes
ke ména sintrofiá
fónazes t’astéria
ke ta ida móno egó
na chorevun sto fotagogó
|