|
Με θυμήθηκες απόψε
και την πόρτα μου χτυπάς
και τις πληγές μου ανοίγεις
Όλη νύχτα στο πλευρό μου
θα μου λες πως μ’ αγαπάς
Και το πρωί θα φύγεις
Σαν τα πλοία, σαν τα τραίνα
σαν τ’ αγριοπερίστερα
μένεις μια βραδιά σε μένα
και μ’ αφήνεις ύστερα
Σαν τ’ αγριοπερίστερα
Δε χωράνε τα όνειρά σου
στο φτωχό μου το στενό
οι ομορφιές του κόσμου
Να ‘χα χέρια τα ποτάμια
και καρδιά τον ουρανό
να σε κρατούσα φως μου
|
Me thimíthikes apópse
ke tin pórta mu chtipás
ke tis pligés mu anigis
Όli níchta sto plevró mu
tha mu les pos m’ agapás
Ke to pri tha fígis
San ta plia, san ta trena
san t’ agrioperístera
ménis mia vradiá se ména
ke m’ afínis ístera
San t’ agrioperístera
De choráne ta ónirá su
sto ftochó mu to stenó
i omorfiés tu kósmu
Na ‘cha chéria ta potámia
ke kardiá ton uranó
na se kratusa fos mu
|
