Τα δάκρυα | Ta dákria

Τα δάκρυα που τρέχουνε
είναι κι ας μην το λένε
οι πόνοι που δεν έχουνε
τόπο κρυφό να κλαίνε.

Ποτέ δεν κάνει η χαρά
αυτά που κάνει ο πόνος
γιατί η χαρά έχει φτερά
κι ο πόνος μένει πόνος.

Τα δάκρυα που φαίνονται
κι εκείνα που στεγνώνουν
είναι κεριά που καίγονται
όμως ποτέ δε λιώνουν.

Ψάχνω και βρίσκω μια χαρά
και κάνω πως τα σβήνω
μα πιο πολλά τα δάκρυα
απ’ το νερό που πίνω.

Ta dákria pu tréchune
ine ki as min to léne
i póni pu den échune
tópo krifó na klene.

Poté den káni i chará
aftá pu káni o pónos
giatí i chará échi fterá
ki o pónos méni pónos.

Ta dákria pu fenonte
ki ekina pu stegnónun
ine keriá pu kegonte
ómos poté de liónun.

Psáchno ke vrísko mia chará
ke káno pos ta svíno
ma pio pollá ta dákria
ap’ to neró pu píno.