|
Ξέρω ένα μεγάλο μυστικό για μένα
σε κανέναν πια δε θα το πω
κι έπεσα φτερό μες στο χορό
γι’ αυτό το μυστικό
Μα είναι τα δάκρυα που δεν κρύβονται
και με ρίχνουν πάλι
στους άδειους δρόμους που ανοίγονται
στο κενό
αυτά τα δάκρυα που δεν κρύβονται
στου χορού τη ζάλη
κυλάω μαζί τους και χτυπάω στον ουρανό
Έχει τόσο κόσμο απόψε εδώ
όπως τον παλιό καλό καιρό κοντά σου
ένιωθα πως θ’ απογειωθώ
κι έπεσα φτερό μες στο χορό
να μη σε ξαναδώ
Μα είναι τα δάκρυα που δεν κρύβονται
και με ρίχνουν πάλι
στους άδειους δρόμους που ανοίγονται
στο κενό
αυτά τα δάκρυα που δεν κρύβονται
στου χορού τη ζάλη
κυλάω μαζί τους και χτυπάω στον ουρανό
|
Kséro éna megálo mistikó gia ména
se kanénan pia de tha to po
ki épesa fteró mes sto choró
gi’ aftó to mistikó
Ma ine ta dákria pu den krívonte
ke me ríchnun páli
stus ádius drómus pu anigonte
sto kenó
aftá ta dákria pu den krívonte
stu choru ti záli
kiláo mazí tus ke chtipáo ston uranó
Έchi tóso kósmo apópse edó
ópos ton palió kaló keró kontá su
éniotha pos th’ apogiothó
ki épesa fteró mes sto choró
na mi se ksanadó
Ma ine ta dákria pu den krívonte
ke me ríchnun páli
stus ádius drómus pu anigonte
sto kenó
aftá ta dákria pu den krívonte
stu choru ti záli
kiláo mazí tus ke chtipáo ston uranó
|
