Τα δικά μας τραγούδια δεν ηχούν χαρωπά
τα δικά μας τραγούδια ο βοριάς τα κτυπά
δεν μιλάνε γι’ αγάπες και καημούς γλυκερούς
είναι ναύτες που μπαρκάραν με χειμώνες σκληρούς
Τα δικά μας τραγούδια είναι πόνος κρυφός
τα δικά μας τραγούδια δεν τ’ ακούει ο Θεός
δίχως να `χουνε ύμνους κι αλληλούια πολλά
είναι πλοία στο κύμα με σχισμένα πανιά
Τα δικά μας τραγούδια δε χαϊδεύουν αυτιά
δεν μιλάνε γι’ αγάπες στη χρυσή αμμουδιά
τα δικά μας τραγούδια είναι άσπρα κουτιά
νεκροκασιά με λουλούδια και χελιδόνια παιδιά
Τα δικά μας τραγούδια δεν τα είπε κανείς
είναι μόνο τραγούδια της δικής μας φωνής
τα δικά μας τραγούδια έχουν στίχους πικρούς
είναι άντρες που πέσαν σε πουτάνες καιρούς
|
Ta diká mas tragudia den ichun charopá
ta diká mas tragudia o voriás ta ktipá
den miláne gi’ agápes ke kaimus glikerus
ine naftes pu barkáran me chimónes sklirus
Ta diká mas tragudia ine pónos krifós
ta diká mas tragudia den t’ akui o Theós
díchos na `chune ímnus ki alliluia pollá
ine plia sto kíma me schisména paniá
Ta diká mas tragudia de chaidevun aftiá
den miláne gi’ agápes sti chrisí ammudiá
ta diká mas tragudia ine áspra kutiá
nekrokasiá me luludia ke chelidónia pediá
Ta diká mas tragudia den ta ipe kanis
ine móno tragudia tis dikís mas fonís
ta diká mas tragudia échun stíchus pikrus
ine ántres pu pésan se putánes kerus
|