Σκονισμένα παπούτσια
σε δρόμους μεγάλους.
Ένα βήμα για μένα
εκατό για τους άλλους.
Φέρνω βόλτα τα χέρια
πιάνω λέξεις στην τύχη.
Στα δικά μου τραγούδια
έτσι γράφονται οι στίχοι.
Δανεικό πανωφόρι
φαρδύ και μοιραίο.
Εαυτέ μου, προχώρει
να βρεις το σπουδαίο.
Βγαίνω νύχτα στην πόλη
με κεφάλι σκυμμένο.
Μια στροφή όλη κι όλη
σε τραγούδι κλεμμένο.
Κάθε λέξη που βρίσκω
στο χαρτί μου μολύβι,
για να βγάλω σε δίσκο
όσα ο κόσμος μου κρύβει.
Κάθε λέξη καινούρια
κι ένα νόημα σβήνει,
για να γίνουν τραγούδια
όσα ο κόσμος μου αφήνει.
Σκονισμένα παιχνίδια
σε ενήλικα χρόνια.
Δάκρυα από κρεμμύδια
κι εραστές σε χαρτόνια.
Πλαστικά τα λουλούδια
χαρτονένιοι οι τοίχοι.
Στα δικά μου τραγούδια
έτσι γράφονται οι στίχοι.
|
Skonisména paputsia
se drómus megálus.
Έna víma gia ména
ekató gia tus állus.
Férno vólta ta chéria
piáno léksis stin tíchi.
Sta diká mu tragudia
étsi gráfonte i stíchi.
Danikó panofóri
fardí ke mireo.
Eafté mu, prochóri
na vris to spudeo.
Ogeno níchta stin póli
me kefáli skimméno.
Mia strofí óli ki óli
se tragudi klemméno.
Káthe léksi pu vrísko
sto chartí mu molívi,
gia na vgálo se dísko
ósa o kósmos mu krívi.
Káthe léksi kenuria
ki éna nóima svíni,
gia na ginun tragudia
ósa o kósmos mu afíni.
Skonisména pechnídia
se enílika chrónia.
Dákria apó kremmídia
ki erastés se chartónia.
Plastiká ta luludia
chartonénii i tichi.
Sta diká mu tragudia
étsi gráfonte i stíchi.
|