Πως θυμάμαι εκείνο το βράδυ
που σε είδα για πρώτη φορά
και τα μάτια σου μες στο σκοτάδι
με κοιτάζαν τρυφερά
Από τότε τα βλέπω μπροστά μου
με το βλέμμα τους το φλογερό
τα θωρώ και να βρω
ησυχία δεν μπορώ
Τα δικά σου τα μάτια
έχουν στην καρδιά μου βαθιά καρφωθεί
στα δικά σου τα μάτια
έχουν τα δικά μου γλυκά σκλαβωθεί
Να τα βλέπω δε χορταίνω
και με κάνουν και πεθαίνω
τα δικά σου τα μάτια
έχουν στην καρδιά μου βαθιά καρφωθεί
Πως ζηλεύω σαν άλλον κοιτάζουν
και του ρίχνουν κρυφές σαϊτιές
μαχαιριές δυνατές που με σφάζουν
είν’ εκείνες οι ματιές
Μέρα νύχτα τα βλέπω μπροστά μου
όπου πάω και όπου σταθώ
θα χαθώ, θα χαθώ
και γι’ αυτά θα τρελαθώ
Τα δικά σου τα μάτια
έχουν στην καρδιά μου βαθιά καρφωθεί
στα δικά σου τα μάτια
έχουν τα δικά μου γλυκά σκλαβωθεί
|
Pos thimáme ekino to vrádi
pu se ida gia próti forá
ke ta mátia su mes sto skotádi
me kitázan triferá
Apó tóte ta vlépo brostá mu
me to vlémma tus to flogeró
ta thoró ke na vro
isichía den boró
Ta diká su ta mátia
échun stin kardiá mu vathiá karfothi
sta diká su ta mátia
échun ta diká mu gliká sklavothi
Na ta vlépo de chorteno
ke me kánun ke petheno
ta diká su ta mátia
échun stin kardiá mu vathiá karfothi
Pos zilevo san állon kitázun
ke tu ríchnun krifés saitiés
macheriés dinatés pu me sfázun
in’ ekines i matiés
Méra níchta ta vlépo brostá mu
ópu páo ke ópu stathó
tha chathó, tha chathó
ke gi’ aftá tha trelathó
Ta diká su ta mátia
échun stin kardiá mu vathiá karfothi
sta diká su ta mátia
échun ta diká mu gliká sklavothi
|