Κλάψατε χήρες κι ορφανά, κλάψτε βαθιά με πάθος
βραχνά βαρείτε, θλιβερά, ραγίσετε καμπάνες
ραγίσατε κι εσείς καρδιές, στην εκκλησία ελάτε,
ψάλτε παπάδες θλιβερά να πείτε τον Κανόνα,
στα δυο αδερφάκια τ`άτυχα, τα πολυαγαπημένα,
που παν αδικοθάνατα στου ωκεανού τα βάθη.
Φωτιά και πόνος και καημός! Τι συφορά μεγάλη !
Τα ό,τι έπαθα εγώ τα ‘παθε μάνα άλλη;
Παρακαλούσε κι έλεγε με πόνο, με λαχτάρα.
Να πιει κανείς τη θάλασσα, του ωκεανού το κύμα,
όλη την πίκρα του γιαλού, του πέλαγου την άρμη,
τα ό,τι έπαθα εγώ, τα ‘παθε άλλη μάνα;
|
Klápsate chíres ki orfaná, klápste vathiá me páthos
vrachná varite, thliverá, ragisete kabánes
ragisate ki esis kardiés, stin ekklisía eláte,
psálte papádes thliverá na pite ton Kanóna,
sta dio aderfákia t`áticha, ta poliagapiména,
pu pan adikothánata stu okeanu ta váthi.
Fotiá ke pónos ke kaimós! Ti siforá megáli !
Ta ó,ti épatha egó ta ‘pathe mána álli;
Parakaluse ki élege me póno, me lachtára.
Na pii kanis ti thálassa, tu okeanu to kíma,
óli tin píkra tu gialu, tu pélagu tin ármi,
ta ó,ti épatha egó, ta ‘pathe álli mána;
|