Τα δώρα | Ta dóra

Καθώς τα χρόνια φεύγουνε ξεφτίζουνε σαν φίλοι
ένα σου γράμμα είναι πολύ για ξένα χείλη
σαν σήμερα μου ξύπνησες τρελές μου επιθυμίες
και το μυαλό μου γύρισε σε μακρινές θυσίες

Κι αν μια φορά με αρνηθείς στην πόρτα σου θ’ αφήσω
τα δώρα που με έκαναν βαθιά μου να σε κλείσω

Μα δε σταμάτησα ποτέ να δίνω ότι σου λείπει
όταν το χάδι σου έσβηνε την κάθε μου πληγή
ας ήτανε το αύριο υπόσχεση να μείνει
στην αγκαλιά μου σαν παιδί να αποκοιμηθεί

Kathós ta chrónia fevgune kseftízune san fíli
éna su grámma ine polí gia kséna chili
san símera mu ksípnises trelés mu epithimíes
ke to mialó mu girise se makrinés thisíes

Ki an mia forá me arnithis stin pórta su th’ afíso
ta dóra pu me ékanan vathiá mu na se kliso

Ma de stamátisa poté na díno óti su lipi
ótan to chádi su ésvine tin káthe mu pligí
as ítane to avrio ipóschesi na mini
stin agkaliá mu san pedí na apokimithi