Θέλω να σου πω να `ξερες πόσα
λόγια που έχω μέσα στην καρδιά
κάνω πρόβες μόνος μου στο σπίτι
για να σου τα πω, όταν θα σε δω κάποια φορά
Κάνω βόλτες στο μπαλκόνι
είναι καλοκαίρι, μα η καρδιά μου δεν το ξέρει
όλα έχουν αλλάξει στη ζωή μου
μέχρι κι ο Θεός τα `βαλε μαζί μου
Τα καλοκαίρια γίναν πιο μικρά
ο ήλιος δε φωτίζει πια
κι απ’ του φεγγαριού την άκρη
τρέχει κάθε βράδυ ένα δάκρυ
γιατί δε σ’ έχω πια
Η καρδιά μου μόνη δεν αντέχει
μοιάζει μ’ ένα σπίτι που παράθυρα δεν έχει
κι η μνήμη του κορμιού μου όταν ξυπνάει
ο πόθος μου για σένα καίει και με πονάει.
|
Thélo na su po na `kseres pósa
lógia pu écho mésa stin kardiá
káno próves mónos mu sto spíti
gia na su ta po, ótan tha se do kápia forá
Káno vóltes sto balkóni
ine kalokeri, ma i kardiá mu den to kséri
óla échun alláksi sti zoí mu
méchri ki o Theós ta `vale mazí mu
Ta kalokeria ginan pio mikrá
o ílios de fotízi pia
ki ap’ tu fengariu tin ákri
tréchi káthe vrádi éna dákri
giatí de s’ écho pia
I kardiá mu móni den antéchi
miázi m’ éna spíti pu paráthira den échi
ki i mními tu kormiu mu ótan ksipnái
o póthos mu gia séna kei ke me ponái.
|