Τα καλοτάξιδα πουλιά
χτίσαν το Μάρτη μια φωλιά
στο περιβόλι το παλιό,
είχαν τον άνεμο σκολειό.
Μα με τ’ Απρίλη τη χαρά
καινούργια βγάλανε φτερά
κι είδανε πέρα απ’το βουνό
του μισεμού τον ουρανό.
Δε μου φτάνει αυτός ο κήπος
δε μου φτάνει τούτη η Γη,
της καρδιάς μου ο κάθε χτύπος
είναι κι άλλη μια πηγή
που γυρεύει να βρει ακόμα
το καινούργιο της το χώμα.
|
Ta kalotáksida puliá
chtísan to Márti mia foliá
sto perivóli to palió,
ichan ton ánemo skolió.
Ma me t’ Apríli ti chará
kenurgia vgálane fterá
ki idane péra ap’to vunó
tu misemu ton uranó.
De mu ftáni aftós o kípos
de mu ftáni tuti i Gi,
tis kardiás mu o káthe chtípos
ine ki álli mia pigí
pu girevi na vri akóma
to kenurgio tis to chóma.
|