|
Τώρα θα κλείσω τα μάτια
κι ο κόσμος όλος θα χαθεί
σ’ ένα βαθύ και σκοτεινό πηγάδι
κι ένας ατέλειωτος καημός
θα ‘ναι το βράδυ
Ίσκιος αγγέλου να σταθείς
στην άδεια κάμαρή μου πριν πεθάνω
έλα λοιπόν να ζεσταθείς
σαν το φονιά στη γύμνια μου επάνω
Σκύβεις καλό μου περιβόλι
κι από τα τζάμια με κοιτάς
και με πονάς σαν τελευταίο χάδι
σαν το φεγγάρι που δεν βγήκε
στο σκοτάδι
|
Tóra tha kliso ta mátia
ki o kósmos ólos tha chathi
s’ éna vathí ke skotinó pigádi
ki énas atéliotos kaimós
tha ‘ne to vrádi
Ίskios angélu na stathis
stin ádia kámarí mu prin petháno
éla lipón na zestathis
san to foniá sti gimnia mu epáno
Skívis kaló mu perivóli
ki apó ta tzámia me kitás
ke me ponás san telefteo chádi
san to fengári pu den vgíke
sto skotádi
|
