|
Γλυκό ψωμί σου ζύμωνα
για να ξεχνάς τις λύπες
τα λόγια που περίμενα
ποτέ δε μου τα είπες…
Του χωρισμού θ’ αρχίσω το τραγούδι
σε κάβους ν’ ακουστεί και σε νησιά.
Τι κρίμα που δεν ήσουνα λουλούδι
τι κρίμα που δεν ήμουνα δροσιά.
Φωτιές ο ήλιος γύρω μας ανάβει
και σπέρνει στον αφρό χρυσά φλουριά.
Τι κρίμα που δεν ήσουνα καράβι
τι κρίμα που δεν ήμουνα στεριά.
Μου φώναξες δε σ’ άπλωσα το χέρι
σου φώναξα δεν έβγαλες μιλιά.
Τι κρίμα που δεν ήσουν περιστέρι
τι κρίμα που δεν ήμουνα φωλιά.
|
Glikó psomí su zímona
gia na ksechnás tis lípes
ta lógia pu perímena
poté de mu ta ipes…
Tu chorismu th’ archíso to tragudi
se kávus n’ akusti ke se nisiá.
Ti kríma pu den ísuna luludi
ti kríma pu den ímuna drosiá.
Fotiés o ílios giro mas anávi
ke spérni ston afró chrisá fluriá.
Ti kríma pu den ísuna karávi
ti kríma pu den ímuna steriá.
Mu fónakses de s’ áplosa to chéri
su fónaksa den évgales miliá.
Ti kríma pu den ísun peristéri
ti kríma pu den ímuna foliá.
|
