Άλλη μια μέρα ξεκινά
και θα σκεφτώ μ’ εμάς τους δυο τα χθεσινά,
φορώ δυο ρούχα βιαστικά, καφέ στο χέρι,
τα κλειδιά, μόνος μιλώ, δεν προσπαθήσαμε αρκετά.
Κι αν είπαμε τόσα τι νόημα είχανε
τα λόγια στην πράξη ποτέ δε μας βγήκανε,
κι αν είπαμε τόσα ποτέ δεν τα βρήκαμε,
να μείνουμε μόνοι κι οι δυο συμφωνήσαμε,
τόσο απλά, να ‘σαι καλά.
Στης πόλης πάλι το ρυθμό
εσύ, εγώ μέσα στη σκέψη σε κρατώ,
στο δρόμο κίνηση τρελή κι από το ράδιο μουσική
να τραγουδά γι’ αγάπες που ‘χουνε χαθεί.
Κι αν είπαμε τόσα τι νόημα είχανε
τα λόγια στην πράξη ποτέ δε μας βγήκανε,
κι αν είπαμε τόσα ποτέ δεν τα βρήκαμε,
να μείνουμε μόνοι κι οι δυο συμφωνήσαμε,
τόσο απλά, να ‘σαι καλά.
|
Άlli mia méra ksekiná
ke tha skeftó m’ emás tus dio ta chthesiná,
foró dio rucha viastiká, kafé sto chéri,
ta klidiá, mónos miló, den prospathísame arketá.
Ki an ipame tósa ti nóima ichane
ta lógia stin práksi poté de mas vgíkane,
ki an ipame tósa poté den ta vríkame,
na minume móni ki i dio simfonísame,
tóso aplá, na ‘se kalá.
Stis pólis páli to rithmó
esí, egó mésa sti sképsi se krató,
sto drómo kínisi trelí ki apó to rádio musikí
na tragudá gi’ agápes pu ‘chune chathi.
Ki an ipame tósa ti nóima ichane
ta lógia stin práksi poté de mas vgíkane,
ki an ipame tósa poté den ta vríkame,
na minume móni ki i dio simfonísame,
tóso aplá, na ‘se kalá.
|