|
Σε κάθε δρόμο που γυρνούσα εγώ
γύρω μου κοίταζα μήπως σε δω,
τα μάτια σου είχα μες στο μυαλό
και όποιον έβρισκα τον ρώταγα
αν σε είδε μήπως σε βρω.
Τα μάτια σου ήταν πάντα οδηγός,
τα αστέρια που μου δείχναν το φως
στου ονείρου το δρόμο μαζί
θα ‘θελα να ‘μασταν αυτή τη στιγμή.
Σε κάθε βήμα μου υπάρχεις εσύ
αγάπης νήμα που θα `ρθεί η στιγμή,
τα μάτια σου είναι πάντα εκεί
μαζί μου στο σκοτάδι
να φωτίζουνε γλυκά την ψυχή.
Τα μάτια σου ήταν πάντα οδηγός
τα αστέρια που μου δείχναν το φως,
στου ονείρου το δρόμο μαζί
θα ‘θελα να ‘μασταν αυτή τη στιγμή.
Να ονειρεύομαι στ’ αστέρια πως με πας
και μαγεύομαι στο τέλος μιας ματιάς
και δεσμεύομαι,
αστέρι της δικής σου της καρδιάς
να γίνω αν μ’ αγαπάς.
Τα μάτια σου ήταν πάντα οδηγός
τα αστέρια που μου δείχναν το φως,
στου ονείρου το δρόμο μαζί
θα ‘θελα να ‘μασταν αυτή τη στιγμή.
|
Se káthe drómo pu girnusa egó
giro mu kitaza mípos se do,
ta mátia su icha mes sto mialó
ke ópion évriska ton rótaga
an se ide mípos se vro.
Ta mátia su ítan pánta odigós,
ta astéria pu mu dichnan to fos
stu oniru to drómo mazí
tha ‘thela na ‘mastan aftí ti stigmí.
Se káthe víma mu ipárchis esí
agápis níma pu tha `rthi i stigmí,
ta mátia su ine pánta eki
mazí mu sto skotádi
na fotízune gliká tin psichí.
Ta mátia su ítan pánta odigós
ta astéria pu mu dichnan to fos,
stu oniru to drómo mazí
tha ‘thela na ‘mastan aftí ti stigmí.
Na onirevome st’ astéria pos me pas
ke magevome sto télos mias matiás
ke desmevome,
astéri tis dikís su tis kardiás
na gino an m’ agapás.
Ta mátia su ítan pánta odigós
ta astéria pu mu dichnan to fos,
stu oniru to drómo mazí
tha ‘thela na ‘mastan aftí ti stigmí.
|
