Την ήξερε αυτήν την πόλη
Την γνώρισε από παιδί
Όλοι οι δρόμοι σαν βραχιόλι
Τον βγάζαν πίσω στην αρχή
Ένα πρωί σαν όλα τ’ άλλα
Βγήκε και άρχισε να τρέχει
Έγινε μια μεγάλη μπάλα
Είπε θα τρέξει όσο αντέχει
Kι έφτασε στα μεγάλα πλοία
Στη θάλασσα που μεγαλώσαμε
Δεν έκλεισε η ιστορία
Μ’ αυτήν την πόλη δεν τελειώσαμε
Πέρασε απ’ το παλιό σχολείο
Κι από το πρώτο του το σπίτι
Όλα σαν άγνωστο βιβλίο
Πρώτη του μέρα στον πλανήτη!
Είχανε κλείσει τις διεξόδους
Σκληρά τα πρόσωπα στις πόρτες
Σκυλιά φυλούσαν τις εισόδους
Και στις ταράτσες τους τοξότες.
|
Tin íksere aftín tin póli
Tin gnórise apó pedí
Όli i drómi san vrachióli
Ton vgázan píso stin archí
Έna pri san óla t’ álla
Ogíke ke árchise na tréchi
Έgine mia megáli bála
Ipe tha tréksi óso antéchi
Ki éftase sta megála plia
Sti thálassa pu megalósame
Den éklise i istoría
M’ aftín tin póli den teliósame
Pérase ap’ to palió scholio
Ki apó to próto tu to spíti
Όla san ágnosto vivlío
Próti tu méra ston planíti!
Ichane klisi tis dieksódus
Sklirá ta prósopa stis pórtes
Skiliá filusan tis isódus
Ke stis tarátses tus toksótes.
|