|
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
δεν μιλάν με τον καιρό
μόνο πέφτουν στα ποτάμια
για να πιάσουν τον σταυρό.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν έναν τρελό
τον επνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στον γιαλό.
Έλα κόρη της σελήνης,
κόρη του αυγερινού.
Να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια του ουρανού.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγάνε τους αστούς
πετσοκόβουν τα κεφάλια
από εχθρούς και από πιστούς.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κόβουν δεντρολιβανιές
και στολίζουν τα πηγάδια
για να πέσουν μέσα οι νιες.
Τα παιδιά μες τα χωράφια
κοροϊδεύουν τον παπά
του φοράνε όλα τα άμφια
και το παν στην αγορά.
Έλα κόρη της σελήνης,
έλα και άναψε φωτιά.
Κοίτα τόσα παλληκάρια
που κοιμούνται στη νυχτιά.
Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη
τους προγόνους τους πουλούν
και ό,τι αρπάξουν δε θα μείνει
γιατί ευθύς μελαγχολούν.
|
Ta pediá káto ston kábo
den milán me ton keró
móno péftun sta potámia
gia na piásun ton stavró.
Ta pediá káto ston kábo
kinigun énan treló
ton epnígun me ta chéria
ke ton kene ston gialó.
Έla kóri tis selínis,
kóri tu avgerinu.
Na charísis sta pediá mas
líga chádia tu uranu.
Ta pediá káto ston kábo
kinigáne tus astus
petsokóvun ta kefália
apó echthrus ke apó pistus.
Ta pediá káto ston kábo
kóvun dentrolivaniés
ke stolízun ta pigádia
gia na pésun mésa i nies.
Ta pediá mes ta choráfia
koroidevun ton papá
tu foráne óla ta ámfia
ke to pan stin agorá.
Έla kóri tis selínis,
éla ke ánapse fotiá.
Kita tósa pallikária
pu kimunte sti nichtiá.
Ta pediá den échun mními
tus progónus tus pulun
ke ó,ti arpáksun de tha mini
giatí efthís melagcholun.
|
