Άρχισε πάλι να βραδιάζει
και η σιωπή με ξαναβάζει στο παιχνίδι της
κι η νύχτα η ονειρομάνα
βρήκε τον τρόπο να πιαστώ στο παραμύθι της.
Κι άρχισα όνειρα να κάνω
που `φυγες δε θα πεθάνω
θα `μαι άλλος άνθρωπος.
Κι αν όλοι μ’ έχουνε ξεχάσει
κι αυτό η καρδιά θα το περάσει
και τώρα ξέρω πως.
Τα πιο μεγάλα όνειρα
τα κάνεις όταν όλοι σε ξεχνάνε
στης μοναξιάς τ’ απόβραδα
που οι σιωπές αδίσταχτα χτυπάνε.
Τα πιο μεγάλα όνειρα
ειν’ οι στιγμές που οι άλλοι σου `χουν κλέψει
και ζεις με τα υπόλοιπα
για να μη δεις, τι σου `χουν καταστρέψει.
Άρχισε πάλι να βραδιάζει
κι η πίκρα όνομα ν’ αλλάζει, πάνω στα χείλη μου
κι όσοι με πίκραναν μαζί σου
για να μετράς τη δύναμή σου, μοιάζουνε φίλοι μου.
Κι άρχισα όνειρα να κάνω,
δε θα πονέσω παραπάνω, και για κανένα πια
τον εαυτό μου θα κοιτάξω
δρόμο καινούριο θα χαράξω
κι όπου με πάει η καρδιά.
|
Άrchise páli na vradiázi
ke i siopí me ksanavázi sto pechnídi tis
ki i níchta i oniromána
vríke ton trópo na piastó sto paramíthi tis.
Ki árchisa ónira na káno
pu `figes de tha petháno
tha `me állos ánthropos.
Ki an óli m’ échune ksechási
ki aftó i kardiá tha to perási
ke tóra kséro pos.
Ta pio megála ónira
ta kánis ótan óli se ksechnáne
stis monaksiás t’ apóvrada
pu i siopés adístachta chtipáne.
Ta pio megála ónira
in’ i stigmés pu i álli su `chun klépsi
ke zis me ta ipólipa
gia na mi dis, ti su `chun katastrépsi.
Άrchise páli na vradiázi
ki i píkra ónoma n’ allázi, páno sta chili mu
ki ósi me píkranan mazí su
gia na metrás ti dínamí su, miázune fíli mu.
Ki árchisa ónira na káno,
de tha ponéso parapáno, ke gia kanéna pia
ton eaftó mu tha kitákso
drómo kenurio tha charákso
ki ópu me pái i kardiá.
|