Λοιπόν ωραία! Εφτάσαμε, ποιος ξέρει από τι κήπους
Ξένα πουλιά γης άγνωστης – Πρώσσοι εδώ ατενείς-
Και είμαστ’ εδώ (στης χάλκινης καρδιάς μας μπρος τους χτύπους)
Μ’ άγνωστο εντός μας γύρισμα και ρόγχο μηχανής
Κι ήταν ωραία – πρώτο φτερό- άκρη, άκρη τα’ ακρωτηρίου
Της χίμαιρας ως στάθκαμε με πόζες και ρυθμούς
Με στήθος κούφιο, ακούοντας εντός μας του μυστήριου
Τη ρόδα, πόθους να γυρνά , γρανάζια και αριθμούς
Πρώτο φτερό – τι πήδημα ! – Παράδεισος που εχάθη
Η πρώτη ανυπαρξία μας (αργά τάχα ή νωρίς;)
Κι είμαστ’ –α- χα! – απ’ το υλικό ( να ζούμε χωρίς λάθη)
Που ν’ – με σοφία- οι ηλίθιοι και οι σοφοί ν’ χωρίς
Λειψοί ή περίσσοι; Αίνιγμα! Μυστήριο γύρω οι τόποι
Και ο σπαραγμός της μύτης μας μοιάζει άνθος του ουρανού
Δε φτάσαμε ή περάσαμε – κι εμείς – να μαστε ανθρώποι;
Δω θες τάχα σταθήκαμε ή πέρα από το νου;
|
Lipón orea! Eftásame, pios kséri apó ti kípus
Kséna puliá gis ágnostis – Próssi edó atenis-
Ke imast’ edó (stis chálkinis kardiás mas bros tus chtípus)
M’ ágnosto entós mas girisma ke rógcho michanís
Ki ítan orea – próto fteró- ákri, ákri ta’ akrotiríu
Tis chímeras os státhkame me pózes ke rithmus
Me stíthos kufio, akuontas entós mas tu mistíriu
Ti róda, póthus na girná , granázia ke arithmus
Próto fteró – ti pídima ! – Parádisos pu echáthi
I próti aniparksía mas (argá tácha í norís;)
Ki imast’ –a- cha! – ap’ to ilikó ( na zume chorís láthi)
Pu n’ – me sofía- i ilíthii ke i sofi n’ chorís
Lipsi í períssi; Enigma! Mistírio giro i tópi
Ke o sparagmós tis mítis mas miázi ánthos tu uranu
De ftásame í perásame – ki emis – na maste anthrópi;
Do thes tácha stathíkame í péra apó to nu;
|