Έχω μια τρέλα μέσα στο μυαλό μου
εδώ στην πίστα να μου δίνει αντοχή
μια τρέλα που την λέω κιβωτό μου
για να μπορώ ν’ αντέξω αυτήν την εποχή
Σ’ αυτόν τον κόσμο τον παράφωνο φωνάζω
μα δεν απαντάει ποτέ κανείς
σου στέλνω σήμα απ’ το μικρόφωνο φωνάζω
μήπως μ’ ακούσεις και φανείς
Θα κάνω τα τραγούδια μου μαχαίρια
της βολικής ζωής θα κόψω τα σχοινιά
κι όπως πετούν τ’ αγριοπεριστέρια
μέσα στο άπειρο θ’ανοίξω τα φτερά
Έχω μια τρέλα άσπρη λουλουδένια
για να μπορώ να σου μιλάω αστικά
βουλιάζω μες σε πλοία σιδερένια
γύρω δε φαίνονται ναυαγοσωστικά
|
Έcho mia tréla mésa sto mialó mu
edó stin písta na mu díni antochí
mia tréla pu tin léo kivotó mu
gia na boró n’ antékso aftín tin epochí
S’ aftón ton kósmo ton paráfono fonázo
ma den apantái poté kanis
su stélno síma ap’ to mikrófono fonázo
mípos m’ akusis ke fanis
Tha káno ta tragudia mu macheria
tis volikís zoís tha kópso ta schiniá
ki ópos petun t’ agrioperistéria
mésa sto ápiro th’anikso ta fterá
Έcho mia tréla áspri luludénia
gia na boró na su miláo astiká
vuliázo mes se plia siderénia
giro de fenonte nafagosostiká
|