Πέφτει απ’ το δέντρο ένα φύλλο,
και το τηλέφωνο έχω φίλο,
πως με κατάντησες,
το παραμύθι σου μαγεία,
ανάγκη, ψέμα κι αλητεία,
όλα τα διάλυσες.
Η θέση μου είναι απελπιστική,
σταμάτησε και δε γυρίζει η γη.
Τα συναισθήματά μου θα τα εξαφανίσω,
και θα `μαι βόρειος πόλος όταν γυρίσεις πίσω,
ψηλό βουνό θα γίνω, για πάντα να με χάσεις,
εκεί που θ’ αγαπάω, δε θα μπορείς να φτάσεις.
Πέφτει βροχή μες στην καρδιά μου,
και πνίγονται τα όνειρά μου,
γιατί με ξέχασες,
ο έρωτάς σου ψεύτης πόθος,
κι εγώ κινούμενός σου στόχος,
κοίτα που μ’ έφτασες.
Η θέση μου είναι απελπιστική,
σταμάτησε και δε γυρίζει η γη.
Τα συναισθήματά μου θα τα εξαφανίσω,
και θα `μαι βόρειος πόλος όταν γυρίσεις πίσω,
ψηλό βουνό θα γίνω, για πάντα να με χάσεις,
εκεί που θ’ αγαπάω, δε θα μπορείς να φτάσεις.
|
Péfti ap’ to déntro éna fíllo,
ke to tiléfono écho fílo,
pos me katántises,
to paramíthi su magia,
anágki, pséma ki alitia,
óla ta diálises.
I thési mu ine apelpistikí,
stamátise ke de girízi i gi.
Ta sinesthímatá mu tha ta eksafaníso,
ke tha `me vórios pólos ótan girísis píso,
psiló vunó tha gino, gia pánta na me chásis,
eki pu th’ agapáo, de tha boris na ftásis.
Péfti vrochí mes stin kardiá mu,
ke pnígonte ta ónirá mu,
giatí me kséchases,
o érotás su pseftis póthos,
ki egó kinumenós su stóchos,
kita pu m’ éftases.
I thési mu ine apelpistikí,
stamátise ke de girízi i gi.
Ta sinesthímatá mu tha ta eksafaníso,
ke tha `me vórios pólos ótan girísis píso,
psiló vunó tha gino, gia pánta na me chásis,
eki pu th’ agapáo, de tha boris na ftásis.
|