Είμαι φτωχός κι όταν σου λέω σ’ αγαπώ,
εσύ γελάς και με κοιτάς με ειρωνεία,
μα εγώ καλή μου σε φτωχόσπιτο κι αν ζω,
έχω το μέτωπο ψηλά στην κοινωνία.
Τα τελευταία τα σκαλιά ποτέ μην τα περιφρονείς
γιατί σ’ αυτά πρωτοπατάς όσο ψηλά κι αν ανεβείς,
και γρήγορα θα νιώσεις πως στη ζωή ετούτη
δεν κάνουν τους ανθρώπους, αγάπη μου, τα πλούτη.
Είμαι φτωχός μα έχω πλούσια καρδιά
και την αγάπη μου μην την περιφρονήσεις,
είμαι φτωχός μα στη δική μου αγκαλιά,
πίκρες και δάκρυα ποτέ δε θα γνωρίσεις.
Τα τελευταία τα σκαλιά ποτέ μην τα περιφρονείς
γιατί σ’ αυτά πρωτοπατάς όσο ψηλά κι αν ανεβείς,
και γρήγορα θα νιώσεις πως στη ζωή ετούτη
δεν κάνουν τους ανθρώπους, αγάπη μου, τα πλούτη.
|
Ime ftochós ki ótan su léo s’ agapó,
esí gelás ke me kitás me ironia,
ma egó kalí mu se ftochóspito ki an zo,
écho to métopo psilá stin kinonía.
Ta teleftea ta skaliá poté min ta perifronis
giatí s’ aftá protopatás óso psilá ki an anevis,
ke grígora tha niósis pos sti zoí etuti
den kánun tus anthrópus, agápi mu, ta pluti.
Ime ftochós ma écho plusia kardiá
ke tin agápi mu min tin perifronísis,
ime ftochós ma sti dikí mu agkaliá,
píkres ke dákria poté de tha gnorísis.
Ta teleftea ta skaliá poté min ta perifronis
giatí s’ aftá protopatás óso psilá ki an anevis,
ke grígora tha niósis pos sti zoí etuti
den kánun tus anthrópus, agápi mu, ta pluti.
|