|
Περιμένεις τα θαύματα
στου καιρού τα χαλάσματα
την ψυχή σου κρατάς ανοιχτή
μα κανένας δε λέει να ‘ρθει.
Κι όλο κλείνεσαι σπίτι σου, πια
μια βραδιά, δυο βραδιές, μια χρονιά
περιμένοντας θαύματα
του μυαλού σου φαντάσματα.
Περιμένεις τα θαύματα
στου καιρού τα χαλάσματα
κι όλο στέλνεις μηνύματα
της ψυχής σου σκιρτήματα
μα δε βρίσκεται πια πουθενά
κάποιος μάγος ν’ ανάψει φωτιά.
Τη ζωή σου τη χάλασες
μες στου κόσμου τις θάλασσες
ναυαγός πια στα κύματα
στέλνεις πάλι μηνύματα
μα δεν βλέπεις κοντά σου ή μακριά
κάποιο φως, παρά μόνο ερημιά.
|
Periménis ta thafmata
stu keru ta chalásmata
tin psichí su kratás anichtí
ma kanénas de léi na ‘rthi.
Ki ólo klinese spíti su, pia
mia vradiá, dio vradiés, mia chroniá
periménontas thafmata
tu mialu su fantásmata.
Periménis ta thafmata
stu keru ta chalásmata
ki ólo stélnis minímata
tis psichís su skirtímata
ma de vrískete pia puthená
kápios mágos n’ anápsi fotiá.
Ti zoí su ti chálases
mes stu kósmu tis thálasses
nafagós pia sta kímata
stélnis páli minímata
ma den vlépis kontá su í makriá
kápio fos, pará móno erimiá.
|
