Πες μου Θυμάσαι την αρχή;
Θυμάμαι.
Του τραγουδιού μας τη στροφή;
Θυμάμαι.
Ήταν εκείνο το τραγούδι
που λέγαμε ταυτόχρονα κι οι δυο:
“Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει,
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ.”
Έπειτα ξάπλωσες εσύ.
Θυμάμαι.
Και άρχισε έξω η βροχή.
Θυμάμαι.
Εγώ με μια κιθάρα είχα αλλάξει το σκοπό:
“Θα με θυμηθείς,
να το θυμηθείς.”
Είν’ τα τραγούδια αυτά
καρφιά, καρφιά στη θύμησή μου,
απουσία μακρινή μου εσύ.
Κι είν’ οι σκηνές αυτές
πληγές, πληγές πάνω στο σώμα
κι εσύ μου λείπεις
κι εσύ μου λείπεις
κι εσύ μου λείπεις,
λείπεις ακόμα.
Πες μου τι έγινε μετά.
Το θέλω.
Πες μου το γι’ άλλη μια φορά.
Πώς το θέλω.
Πες μου ποιο ήταν το τραγούδι
που έγειρες και μου `πες “σ’ αγαπώ”.
“Αγωνία με λαχτάρα να σε νοιάζομαι
αγωνία δυστυχώς να σε μοιράζομαι.”
Ύστερα ξάπλωσα κι εγώ.
Θυμάμαι.
Και άρχισα τ’ αναφιλητό.
Θυμάμαι.
Σαν από αίσθηση το είπα
ότι τελειώνουμε εδώ.
“Αντίο, λοιπόν, αντίο
το χάνω κι αυτό το πλοίο.”
Είν’ τα τραγούδια αυτά
καρφιά, καρφιά στη θύμησή μου.
|
Pes mu Thimáse tin archí;
Thimáme.
Tu tragudiu mas ti strofí;
Thimáme.
Ήtan ekino to tragudi
pu légame taftóchrona ki i dio:
“Sínora i agápi de gnorízi,
póso s’ agapó, póso s’ agapó.”
Έpita ksáploses esí.
Thimáme.
Ke árchise ékso i vrochí.
Thimáme.
Egó me mia kithára icha alláksi to skopó:
“Tha me thimithis,
na to thimithis.”
In’ ta tragudia aftá
karfiá, karfiá sti thímisí mu,
apusía makriní mu esí.
Ki in’ i skinés aftés
pligés, pligés páno sto sóma
ki esí mu lipis
ki esí mu lipis
ki esí mu lipis,
lipis akóma.
Pes mu ti égine metá.
To thélo.
Pes mu to gi’ álli mia forá.
Pós to thélo.
Pes mu pio ítan to tragudi
pu égires ke mu `pes “s’ agapó”.
“Agonía me lachtára na se niázome
agonía distichós na se mirázome.”
Ύstera ksáplosa ki egó.
Thimáme.
Ke árchisa t’ anafilitó.
Thimáme.
San apó esthisi to ipa
óti teliónume edó.
“Antío, lipón, antío
to cháno ki aftó to plio.”
In’ ta tragudia aftá
karfiá, karfiá sti thímisí mu.
|