|
Στο ίδιο μονοπάτι περπατήσαμε
δυο όνειρα στα χέρια μας κρατήσαμε
τις πιο όμορφες στιγμές κοντά σου πέρασα
σε σκέφτομαι συχνά δε σε ξεπέρασα
Της μοναξιάς μου ο στεναγμός
κι αυτός ο γκρίζος ουρανός απόψε γίναν ένα
κι ήρθαν και πάλι να μου πουν
πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στα χιλιοειπωμένα
πως δεν υπάρχω πια εγώ, εγώ χωρίς εσένα
Σε θάλασσες μεγάλες ταξιδέψαμε
και νόμους και κανόνες ανατρέψαμε
βουνά ήταν τα κύματα και σ’έχασα
ακόμα σε θυμάμαι δε σε ξέχασα
Της μοναξιάς μου ο στεναγμός
κι αυτός ο γκρίζος ουρανός απόψε γίναν ένα
κι ήρθαν και πάλι να μου πουν
πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στα χιλιοειπωμένα
πως δεν υπάρχω πια εγώ, εγώ χωρίς εσένα
|
Sto ídio monopáti perpatísame
dio ónira sta chéria mas kratísame
tis pio ómorfes stigmés kontá su pérasa
se skéftome sichná de se ksepérasa
Tis monaksiás mu o stenagmós
ki aftós o gkrízos uranós apópse ginan éna
ki írthan ke páli na mu pun
pos óli i drómi odigun sta chilioipoména
pos den ipárcho pia egó, egó chorís eséna
Se thálasses megáles taksidépsame
ke nómus ke kanónes anatrépsame
vuná ítan ta kímata ke s’échasa
akóma se thimáme de se kséchasa
Tis monaksiás mu o stenagmós
ki aftós o gkrízos uranós apópse ginan éna
ki írthan ke páli na mu pun
pos óli i drómi odigun sta chilioipoména
pos den ipárcho pia egó, egó chorís eséna
|
