Κάποια γραβάτα μου ‘χες δωρήσει
για τη γιορτή μου μια βραδιά,
πάρ’ τηνε πίσω γιατ’ είναι προδομένη,
για μένα είναι διπλή θελιά.
Πάρ’ τη γραβάτα σου γιατί με πνίγει
και χάρισέ την σ’ αυτόν που πας,
δεν σου αξίζει να σε θυμάμαι
αφού δεν ξέρεις για ν’ αγαπάς.
Γιατί να κλάψω και να πονέσω
για τη μπαμπέσα σου καρδιά,
αφού το ξέρω, κι αυτόν θα τον προδώσεις
όπως κι εμένα κάποια βραδιά.
Πάρ’ τη γραβάτα σου γιατί με πνίγει
και χάρισέ την σ’ αυτόν που πας,
δεν σου αξίζει να σε θυμάμαι
αφού δεν ξέρεις για ν’ αγαπάς.
|
Kápia graváta mu ‘ches dorísi
gia ti giortí mu mia vradiá,
pár’ tine píso giat’ ine prodoméni,
gia ména ine diplí theliá.
Pár’ ti graváta su giatí me pnígi
ke chárisé tin s’ aftón pu pas,
den su aksízi na se thimáme
afu den kséris gia n’ agapás.
Giatí na klápso ke na ponéso
gia ti babésa su kardiá,
afu to kséro, ki aftón tha ton prodósis
ópos ki eména kápia vradiá.
Pár’ ti graváta su giatí me pnígi
ke chárisé tin s’ aftón pu pas,
den su aksízi na se thimáme
afu den kséris gia n’ agapás.
|