Τα χρόνια μου βοριάς και βγαίνει ψεύτης
μπροστά μου όποιος, κι αν μπει, καθρέφτης,
τα χρόνια μου ζητήματα ωραία
μπροστά στου κόσμου τον προβολέα.
Ζωή μου, ρόδα, ρόδα που γυρίζει,
τ’ όνειρο αγγίζει, κλαίει και γελά,
ζωή μου, ρόδα, ρόδα που ρολάρει,
δίνει κι ας μην πάρει λίγα ή πολλά.
Τα χρόνια μου φωνή που δε σωπαίνει
κι απ’ τους χειμώνες ξέρει να βγαίνει,
τα χρόνια μου να τρέχουν σαν ποτάμια
κι απ’ την ορμή τους μια περηφάνεια.
Ζωή μου, ρόδα, ρόδα που γυρίζει,
τ’ όνειρο αγγίζει, κλαίει και γελά,
ζωή μου, ρόδα, ρόδα που ρολάρει,
δίνει κι ας μην πάρει λίγα ή πολλά.
|
Ta chrónia mu voriás ke vgeni pseftis
brostá mu ópios, ki an bi, kathréftis,
ta chrónia mu zitímata orea
brostá stu kósmu ton provoléa.
Zoí mu, róda, róda pu girízi,
t’ óniro angizi, klei ke gelá,
zoí mu, róda, róda pu rolári,
díni ki as min pári líga í pollá.
Ta chrónia mu foní pu de sopeni
ki ap’ tus chimónes kséri na vgeni,
ta chrónia mu na tréchun san potámia
ki ap’ tin ormí tus mia perifánia.
Zoí mu, róda, róda pu girízi,
t’ óniro angizi, klei ke gelá,
zoí mu, róda, róda pu rolári,
díni ki as min pári líga í pollá.
|