|
Φταίω,
που άσπρη μέρα δε μου ξημερώνει,
αυτό που με γλιτώνει, με σταυρώνει,
κανόνας της δικής μου της ζωής.
Φταίω,
στο λίγο το παράθυρο ανοίγω
γι’ αυτό και κάποια νύχτα καταλήγω
στη μέση ολικής καταστροφής.
Όσα εγώ κατέκρινα… τα αντιγράφω
Δε μου φταις αγάπη μου… με μένα τα ‘χω…
Τα ‘χω με μένα,
με μένα τα ‘χω, όχι πια με σένα
που δίπλα μου περνάνε τόσα τρένα
και πάλι μένω δεν αποχωρώ.
Τα ‘χω με μένα,
που πάντα σ’ αγαπώ απελπισμένα,
που δε σε ρίχνω μες στα διαγραμμένα
και μ’ άγρυπνο φιλί σε συγχωρώ.
Φταίω,
που έρωτες επίγειους ζητάω,
ενώ σ’ άλλη συχνότητα πετάω
και πρέπει κάτι άλλο ν’ αγαπώ.
Φταίω,
σε διάλεξα για να με εξοντώσεις,
κι αν είναι του χεριού σου να με σώσεις
γιατί δεν κάνεις κάτι να το δω.
Όσα εγώ κατέκρινα… τα αντιγράφω
Δε μου φταις αγάπη μου… με μένα τα ‘χω…
Τα ‘χω με μένα,
με μένα τα ‘χω, όχι πια με σένα
που δίπλα μου περνάνε τόσα τρένα
και πάλι μένω δεν αποχωρώ.
Τα ‘χω με μένα,
που πάντα σ’ αγαπώ απελπισμένα,
που δε σε ρίχνω μες στα διαγραμμένα
και μ’ άγρυπνο φιλί σε συγχωρώ.
|
Fteo,
pu áspri méra de mu ksimeróni,
aftó pu me glitóni, me stavróni,
kanónas tis dikís mu tis zoís.
Fteo,
sto lígo to paráthiro anigo
gi’ aftó ke kápia níchta katalígo
sti mési olikís katastrofís.
Όsa egó katékrina… ta antigráfo
De mu ftes agápi mu… me ména ta ‘cho…
Ta ‘cho me ména,
me ména ta ‘cho, óchi pia me séna
pu dípla mu pernáne tósa tréna
ke páli méno den apochoró.
Ta ‘cho me ména,
pu pánta s’ agapó apelpisména,
pu de se ríchno mes sta diagramména
ke m’ ágripno filí se sigchoró.
Fteo,
pu érotes epígius zitáo,
enó s’ álli sichnótita petáo
ke prépi káti állo n’ agapó.
Fteo,
se diáleksa gia na me eksontósis,
ki an ine tu cheriu su na me sósis
giatí den kánis káti na to do.
Όsa egó katékrina… ta antigráfo
De mu ftes agápi mu… me ména ta ‘cho…
Ta ‘cho me ména,
me ména ta ‘cho, óchi pia me séna
pu dípla mu pernáne tósa tréna
ke páli méno den apochoró.
Ta ‘cho me ména,
pu pánta s’ agapó apelpisména,
pu de se ríchno mes sta diagramména
ke m’ ágripno filí se sigchoró.
|
