Στα συντρίμμια της καρδιάς μου μην πατάς,
με πονάς, με πονάς,
μου λερώνεις το αντρίκειο μου εγώ,
Θεέ μου αν είναι δυνατόν,
Τα ‘χω με τον εαυτό μου,
που ακόμα σ’ αγαπώ,
σαν σκουπίδι αυτού του δρόμου,
το δικό μου το εγώ,
Τα ‘χω με τον εαυτό μου,
που ακόμα σ’ αγαπώ,
σαν σκουπίδι αυτού του δρόμου,
το δικό μου το εγώ,
Τα ερείπια που άφησες κοιτώ,
κι απορώ, που σ’ αγαπώ,
στο χαμένο μου από σένα παρελθόν,
Θεέ μου αν είναι δυνατόν,
Τα ‘χω με τον εαυτό μου,
που ακόμα σ’ αγαπώ,
σαν σκουπίδι αυτού του δρόμου,
το δικό μου το εγώ,
Τα ‘χω με τον εαυτό μου,
που ακόμα σ’ αγαπώ,
σαν σκουπίδι αυτού του δρόμου,
το δικό μου το εγώ.
|
Sta sintrímmia tis kardiás mu min patás,
me ponás, me ponás,
mu lerónis to antríkio mu egó,
Theé mu an ine dinatón,
Ta ‘cho me ton eaftó mu,
pu akóma s’ agapó,
san skupídi aftu tu drómu,
to dikó mu to egó,
Ta ‘cho me ton eaftó mu,
pu akóma s’ agapó,
san skupídi aftu tu drómu,
to dikó mu to egó,
Ta eripia pu áfises kitó,
ki aporó, pu s’ agapó,
sto chaméno mu apó séna parelthón,
Theé mu an ine dinatón,
Ta ‘cho me ton eaftó mu,
pu akóma s’ agapó,
san skupídi aftu tu drómu,
to dikó mu to egó,
Ta ‘cho me ton eaftó mu,
pu akóma s’ agapó,
san skupídi aftu tu drómu,
to dikó mu to egó.
|