|
Μοναξιά μπροστά μου πάλι
και τι να σκεφτώ
Τριγυρνώ σε μαύρο χάλι
κι έτσι θα χαθώ
Δε μιλάς δε λες μια λέξη
κι ούτε νοιάζεσαι αν ζω
Ποια καρδιά μπορεί ν’ αντέξει
τέτοιο χωρισμό
Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που άλλα χέρια σ’ αγκαλιάζουν
και πονάω που σε σκέφτομαι
Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που τα μάτια σου κοιτάζουν
άλλα μάτια και τρελαίνομαι
Στο κορμί σαν ξένο ρούχο
πάλι σε φορώ
Στην καρδιά τον πόνο που `χω
άλλο δεν μπορώ
Δυο βραδιές δεν κλείνω μάτι
κι όλο χάνομαι αλλού
Είσαι πια μια αυταπάτη
πλάνη του μυαλού
Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που άλλα χέρια σ’ αγκαλιάζουν
και πονάω που σε σκέφτομαι
Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που τα μάτια σου κοιτάζουν
άλλα μάτια και τρελαίνομαι
|
Monaksiá brostá mu páli
ke ti na skeftó
Trigirnó se mavro cháli
ki étsi tha chathó
De milás de les mia léksi
ki ute niázese an zo
Pia kardiá bori n’ antéksi
tétio chorismó
Ta `cho pári páli apópse
pu álla chéria s’ agkaliázun
ke ponáo pu se skéftome
Ta `cho pári páli apópse
pu ta mátia su kitázun
álla mátia ke trelenome
Sto kormí san kséno rucho
páli se foró
Stin kardiá ton póno pu `cho
állo den boró
Dio vradiés den klino máti
ki ólo chánome allu
Ise pia mia aftapáti
pláni tu mialu
Ta `cho pári páli apópse
pu álla chéria s’ agkaliázun
ke ponáo pu se skéftome
Ta `cho pári páli apópse
pu ta mátia su kitázun
álla mátia ke trelenome
|
