Τ’ άσπρα τα χεράκια σου, τα γιασεμάκια σου,
στο λαιμό μου βάλανε θηλιά.
Στη φωτιά με κάψανε, αμάν με κάψανε.
Γιατί, καλέ, τι σου ’κανα;
Τ’ άσπρα τα χεράκια σου, τα γιασεμάκια σου,
στο λαιμό μου βάλανε θηλιά.
Στο γκρεμό με ρίξανε, αμάν με ρίξανε.
Γιατί, καλέ, τι έφταιξα;
Όλο λέω πως θα φύγω,
μα ποτέ δεν ξεκινώ.
Μια στιγμή μελώνεις λίγο
κι όλα σού τα συγχωρώ.
Τ’ άσπρα τα χεράκια σου, τα μαχαιράκια σου
πήραν και μου κόψαν τα φτερά.
Σαν ανθό με κόψανε, αμάν, με κόψανε.
Γιατί, καλέ, τι σου ’κανα;
Τ’ άσπρα τα χεράκια σου, τα μαχαιράκια σου,
πήραν και μου κόψαν τα φτερά.
Σαν κερί με λιώσανε, αμάν, με λιώσανε.
Γιατί, καλέ, τι έφταιξα;
Όλο λέω πως θα φύγω,
μα ποτέ δεν ξεκινώ.
Μια στιγμή μελώνεις λίγο
κι όλα σού τα συγχωρώ.
|
T’ áspra ta cherákia su, ta giasemákia su,
sto lemó mu válane thiliá.
Sti fotiá me kápsane, amán me kápsane.
Giatí, kalé, ti su ’kana;
T’ áspra ta cherákia su, ta giasemákia su,
sto lemó mu válane thiliá.
Sto gkremó me ríksane, amán me ríksane.
Giatí, kalé, ti éfteksa;
Όlo léo pos tha fígo,
ma poté den ksekinó.
Mia stigmí melónis lígo
ki óla su ta sigchoró.
T’ áspra ta cherákia su, ta macherákia su
píran ke mu kópsan ta fterá.
San anthó me kópsane, amán, me kópsane.
Giatí, kalé, ti su ’kana;
T’ áspra ta cherákia su, ta macherákia su,
píran ke mu kópsan ta fterá.
San kerí me liósane, amán, me liósane.
Giatí, kalé, ti éfteksa;
Όlo léo pos tha fígo,
ma poté den ksekinó.
Mia stigmí melónis lígo
ki óla su ta sigchoró.
|