|
Εμένα θα με χάσετε
μια μέρα ξαφνικά
έτσι που με κατάντησε
του κόσμου η καλοσύνη,
δρόμο θα πάρω αγύριστο
και ότι θέλει ας γίνει.
Τα μάτια μου θα πάρω,
τα μάτια μου θα πάρω
ίσως να βρω την τύχη μου,
ίσως να βρω το χάρο.
Θ’ αφήσω γεια στις όμορφες
που μου ‘δωσαν χαρά
ίσως να τις αδίκησα
και να ‘παιξα μαζί τους,
μα τώρα θα με χάσουνε
για πάντα απ’ τη ζωή τους.
Τα μάτια μου θα πάρω,
τα μάτια μου θα πάρω
ίσως να βρω την τύχη μου,
ίσως να βρω το χάρο.
Κι εσύ μανούλα δύστυχη
που μου ‘δωσες ζωή
όταν σου πουν πως βρίσκεται
στα ξένα το παιδί σου,
στέλνε μου με τα σύννεφα
την άγια την ευχή σου.
Τα μάτια μου θα πάρω,
τα μάτια μου θα πάρω
ίσως να βρω την τύχη μου,
ίσως να βρω το χάρο.
|
Eména tha me chásete
mia méra ksafniká
étsi pu me katántise
tu kósmu i kalosíni,
drómo tha páro agiristo
ke óti théli as gini.
Ta mátia mu tha páro,
ta mátia mu tha páro
ísos na vro tin tíchi mu,
ísos na vro to cháro.
Th’ afíso gia stis ómorfes
pu mu ‘dosan chará
ísos na tis adíkisa
ke na ‘peksa mazí tus,
ma tóra tha me chásune
gia pánta ap’ ti zoí tus.
Ta mátia mu tha páro,
ta mátia mu tha páro
ísos na vro tin tíchi mu,
ísos na vro to cháro.
Ki esí manula dístichi
pu mu ‘doses zoí
ótan su pun pos vrískete
sta kséna to pedí su,
stélne mu me ta sínnefa
tin ágia tin efchí su.
Ta mátia mu tha páro,
ta mátia mu tha páro
ísos na vro tin tíchi mu,
ísos na vro to cháro.
|
