Απ’ τα βρεγμένα μάτια σου
δώσε μου την αρμύρα,
να φτιάξω με το αίμα μου
και για τους δυο μας μοίρα.
Λίγο η ζωή μας,
λίγο η ζωή μας παραπάνω
κι αν μας ζόρισε,
παρ’ το δικό μου,
παρ’ το δικό μου το κουράγιο,
τάξε ένα τάμα,
τάξε ένα τάμα σ’ έναν Άγιο
και προχώρησε.
Απ’ την καρδιά σου δώσε μου
το πιο κρυφό μαράζι,
να φτιάξω με τον πόνο μου
ό, τι η ζωή προστάζει.
Λίγο η ζωή μας,
λίγο η ζωή μας παραπάνω
κι αν μας ζόρισε,
παρ’ το δικό μου,
παρ’ το δικό μου το κουράγιο,
τάξε ένα τάμα,
τάξε ένα τάμα σ’ έναν Άγιο
και προχώρησε.
|
Ap’ ta vregména mátia su
dóse mu tin armíra,
na ftiákso me to ema mu
ke gia tus dio mas mira.
Lígo i zoí mas,
lígo i zoí mas parapáno
ki an mas zórise,
par’ to dikó mu,
par’ to dikó mu to kurágio,
tákse éna táma,
tákse éna táma s’ énan Άgio
ke prochórise.
Ap’ tin kardiá su dóse mu
to pio krifó marázi,
na ftiákso me ton póno mu
ó, ti i zoí prostázi.
Lígo i zoí mas,
lígo i zoí mas parapáno
ki an mas zórise,
par’ to dikó mu,
par’ to dikó mu to kurágio,
tákse éna táma,
tákse éna táma s’ énan Άgio
ke prochórise.
|