Ταξίδι μακρινό, αγάπη, έχεις πάει,
κι εμένανε γιατί μαζί δε μ’ έχεις πάρει;
Κι εγώ που νοσταλγώ το πρώτο το φιλί σου,
πουλί αλαργινό, πουλί αλαργινό·
πάρε με πια μαζί σου.
Μάης κι Απρίλης ψέματα λένε,
τα μάτια κλαίνε, πότε θα ’ρθεις;
Τα μεσημέρια κρύβουν μαχαίρια,
μα τις πληγές μου δε θα τις δεις.
Αστέρι του νοτιά, τον περιμένω χρόνια.
Πες του να ’ρθει ξανά πριν γίνω του χειμώνα.
Πες του πως νοσταλγώ το πρώτο του το χάδι.
Πουλί της ερημιάς, πουλί της ερημιάς
γίνομαι κάθε βράδυ.
|
Taksídi makrinó, agápi, échis pái,
ki eménane giatí mazí de m’ échis pári;
Ki egó pu nostalgó to próto to filí su,
pulí alarginó, pulí alarginó·
páre me pia mazí su.
Máis ki Aprílis psémata léne,
ta mátia klene, póte tha ’rthis;
Ta mesiméria krívun macheria,
ma tis pligés mu de tha tis dis.
Astéri tu notiá, ton periméno chrónia.
Pes tu na ’rthi ksaná prin gino tu chimóna.
Pes tu pos nostalgó to próto tu to chádi.
Pulí tis erimiás, pulí tis erimiás
ginome káthe vrádi.
|