|
Ήρθες απλά, έτσι απλά μες στη ζωή μου
κι άλλαξα δίχως να σκεφτώ τη διαδρομή μου,
έρχεται πάντα ό,τι αγαπάμε στη ζωή
έχω πια άνθρωπο δικό μου, είσαι εσύ.
Κι αν φεύγει η αγάπη σαν αέρας
εσύ να μείνεις πάντοτε εδώ
αρχή εσύ και τέλος κάθε μέρας
ν’ αρχίζεις, να τελειώνεις ό,τι ζω
ανάσα μου, ταξίδι μου κρυφό.
Δε μ’ αφορούν μέτρα σταθμά, δε με αγγίζουν
μόνο τα μάτια τα δικά σου με γεμίζουν
βάλε σημάδια στη ζωή μου μη χαθείς
θέλω στην καθεμιά μέρα μου να ζεις.
|
Ήrthes aplá, étsi aplá mes sti zoí mu
ki állaksa díchos na skeftó ti diadromí mu,
érchete pánta ó,ti agapáme sti zoí
écho pia ánthropo dikó mu, ise esí.
Ki an fevgi i agápi san aéras
esí na minis pántote edó
archí esí ke télos káthe méras
n’ archízis, na teliónis ó,ti zo
anása mu, taksídi mu krifó.
De m’ aforun métra stathmá, de me angizun
móno ta mátia ta diká su me gemízun
vále simádia sti zoí mu mi chathis
thélo stin kathemiá méra mu na zis.
|
