|
Τα ψέματα που βρήκες για να ζήσεις
τελειώνουνε τη νύχτα ξαφνικά
Και μόνη σου γυρεύεις εξηγήσεις
Αγάπη μου, αγάπη μου
Τα πρόσωπα που σε καταπιέζουν
γυρίζουν εφιάλτες στη σιωπή
Στα μάτια σου εικόνες τρεμοπαίζουν
Αγάπη μου, αγάπη μου
Το ξέρω πως μ’ ακούς
Πως ψάχνεις να με βρεις
Και τον εαυτό σου τώρα δεν τον συγχωρείς
Το ξέρω πως μ’ ακούς
Για σένα τραγουδώ
Κι αν είσαι μακριά μου, είσαι εδώ
Τα ψέματα που μου `πες τα ξεχνάω
Τα μάτια σου θυμάμαι τώρα πια
Αν ήξερες τις νύχτες τι περνάω
Αγάπη μου, αγάπη μου
Τα πρόσωπα στης νύχτας τον καθρέφτη
τα πνίγει με σκιές η μοναξιά
Και μπαίνω στ’ όνειρό σου σαν τον κλέφτη
Αγάπη μου, αγάπη μου
|
Ta psémata pu vríkes gia na zísis
teliónune ti níchta ksafniká
Ke móni su girevis eksigísis
Agápi mu, agápi mu
Ta prósopa pu se katapiézun
girízun efiáltes sti siopí
Sta mátia su ikónes tremopezun
Agápi mu, agápi mu
To kséro pos m’ akus
Pos psáchnis na me vris
Ke ton eaftó su tóra den ton sigchoris
To kséro pos m’ akus
Gia séna tragudó
Ki an ise makriá mu, ise edó
Ta psémata pu mu `pes ta ksechnáo
Ta mátia su thimáme tóra pia
An íkseres tis níchtes ti pernáo
Agápi mu, agápi mu
Ta prósopa stis níchtas ton kathréfti
ta pnígi me skiés i monaksiá
Ke beno st’ óniró su san ton kléfti
Agápi mu, agápi mu
|
