Δε θ’ αντέξω να ξυπνήσω
ένα βράδυ ξαφνικά
στο προσκέφαλό μου να ’βρω
ένα γράμμα σαν φωτιά,
που να λέει πως με χωρίζεις
και πως πια δε μ’ αγαπάς
και για όσα σου ’χω δώσει
τίποτα δε μου χρωστάς.
Τελείωσέ με, τελείωσέ με,
έλα μια νύχτα και σκότωσέ με,
παρά να καίγομαι, να τυραννιέμαι,
τελείωσέ με, τελείωσέ με.
Δε θ’ αντέξω από σένα
δίχως λόγο κι αφορμή
να μου πεις πως ήταν ψέμα
όσα ζήσαμε μαζί.
Δε θ’ αντέξω, δε θ’ αντέξω
να μου πεις πως δε με θες
πριν προλάβουνε να κλείσουν
οι παλιές μου οι πληγές.
Τελείωσέ με, τελείωσέ με,
έλα μια νύχτα και σκότωσέ με,
παρά να καίγομαι, να τυραννιέμαι,
τελείωσέ με, τελείωσέ με.
|
De th’ antékso na ksipníso
éna vrádi ksafniká
sto proskéfaló mu na ’vro
éna grámma san fotiá,
pu na léi pos me chorízis
ke pos pia de m’ agapás
ke gia ósa su ’cho dósi
típota de mu chrostás.
Teliosé me, teliosé me,
éla mia níchta ke skótosé me,
pará na kegome, na tiranniéme,
teliosé me, teliosé me.
De th’ antékso apó séna
díchos lógo ki aformí
na mu pis pos ítan pséma
ósa zísame mazí.
De th’ antékso, de th’ antékso
na mu pis pos de me thes
prin prolávune na klisun
i paliés mu i pligés.
Teliosé me, teliosé me,
éla mia níchta ke skótosé me,
pará na kegome, na tiranniéme,
teliosé me, teliosé me.
|