|
Σαν το πιο όμορφο λουλούδι
σαν το πιο γλυκό τραγούδι
είσ’ Αθήνα μου εσύ.
Σε θυμάμαι σαν νυχτώνει
κι η καρδούλα μου ματώνει
από θλίψη φοβερή.
Τι να πω κι εγώ δεν ξέρω
που με κάνει κι υποφέρω
και πονώ, πολύ πονώ.
Όλη η σκέψη μου στα ξένα
μέρα νύχτα είναι σε σένα
κι άθελα σου τραγουδώ.
Η καλύτερη του κόσμου
είσαι Αθήνα μου εσύ,
είσαι ο πιο κρυφός καημός μου
ναι, πατρίδα μου χρυσή.
Κάποια μέρα να γυρίσω
το εύχομαι στην Παναγιά
μοναχά να σ’ αντικρίσω
κι ας μη ζήσω άλλο πια.
|
San to pio ómorfo luludi
san to pio glikó tragudi
is’ Athína mu esí.
Se thimáme san nichtóni
ki i kardula mu matóni
apó thlípsi foverí.
Ti na po ki egó den kséro
pu me káni ki ipoféro
ke ponó, polí ponó.
Όli i sképsi mu sta kséna
méra níchta ine se séna
ki áthela su tragudó.
I kalíteri tu kósmu
ise Athína mu esí,
ise o pio krifós kaimós mu
ne, patrída mu chrisí.
Kápia méra na giríso
to efchome stin Panagiá
monachá na s’ antikríso
ki as mi zíso állo pia.
|
