|
Βρε κόψε το λαιμό σου, σε βαρέθηκα.
Πέρασαν δυο μήνες, κι ούτε που σε σκέφτηκα.
Αμολάω καλούμπα
για να ’ρθούνε τούμπα
όλα τα στημένα σου τα ψεύτικα.
Τούμπα ήρθε κι ο κόσμος και ψαχνόμουνα
και να σου την κάνω πρώτη το φοβόμουνα.
Έφτασα στο χείλος
κι ούτε ένας φίλος.
Φταίω εγώ που είχα και θυμόμουνα.
Τέρμα τα ντεμέκ,
τέρμα τα ντεμέκ,
φάγαμε μαρμάγκα
και Ζορμπά Λε Γκρεκ.
Τέρμα τα ντεμέκ,
τέρμα τα ντεμέκ,
κι αν δεν έχεις φράγκα
κόφ’ τα μου σε τσεκ.
Βρε κόψε τα βουβά τηλεφωνήματα
κι άσε κατά μέρος τα παλιά συστήματα.
Άσε με επιτέλους.
Ποια αρχή του τέλους;
Τα ’χα προ πολλού τα προαισθήματα.
Ήρθαν κι οι δικοί σου και με πιάσανε
να ενώσουν πάλι ό,τι κομματιάσανε.
Άσε μας, φιλί μου,
έσπασε η χολή μου.
Πόνεσαν κι εκείνοι που ξεχάσανε.
|
Ore kópse to lemó su, se varéthika.
Pérasan dio mínes, ki ute pu se skéftika.
Amoláo kaluba
gia na ’rthune tuba
óla ta stiména su ta pseftika.
Tuba írthe ki o kósmos ke psachnómuna
ke na su tin káno próti to fovómuna.
Έftasa sto chilos
ki ute énas fílos.
Fteo egó pu icha ke thimómuna.
Térma ta ntemék,
térma ta ntemék,
fágame marmágka
ke Zorbá Le Gkrek.
Térma ta ntemék,
térma ta ntemék,
ki an den échis frágka
kóf’ ta mu se tsek.
Ore kópse ta vuvá tilefonímata
ki áse katá méros ta paliá sistímata.
Άse me epitélus.
Pia archí tu télus;
Ta ’cha pro pollu ta proesthímata.
Ήrthan ki i diki su ke me piásane
na enósun páli ó,ti kommatiásane.
Άse mas, filí mu,
éspase i cholí mu.
Pónesan ki ekini pu ksechásane.
|
